Via de wijkverpleegkundige van de huisartsenpraktijk had ik haar adres doorgekregen. Ik ontmoet haar in een flat op Rotterdam-Zuid, waar haar dochter van 77 jaar dag in dag uit voor haar zorgt. Wat een trouwe en liefdevolle zorg.
Haar moeder ligt voor het raam in bed. Dochter vind het heel moeilijk om andere mensen toe te laten in hun leven. We bieden haar aan dat er regelmatig een bezoekmaatje bij haar moeder komt, zodat ze een uurtje wat anders kan doen en zich kan ontspannen. Dochter is er verwonderd over, zeker als ze hoort dat het ook nog gratis is. Ze kan het nog niet aannemen. Misschien volgend jaar als ze een keer naar de tandarts moet…
Ze praat honderduit
Haar moeder van 102 (!) vraagt of ik weet hoe we haar haren kunnen wassen. Dat is al maanden niet gedaan. Ik heb – heel bijzonder – vorig jaar bij House of Hope een dubbele bestelling gehad met haarlotion-kaps waar geen water aan te pas komt. Ik beloof, over een paar dagen, haar haar te komen wassen. Samen met mijn tweelingzus en een warme douchekap bezoeken we hen opnieuw. Mevrouw straalt als het haar snel en gemakkelijk gewassen is. Nu kan het weer geverfd worden, wat ze graag deed.
Haar dochter praat honderduit. We merken dat ze het fijn vindt om haar verhaal te doen en behoefte heeft aan een luisterend oor. Naast een zus van 80 jaar heeft ze geen contacten.
Ze laat ook een kruisje zien met Jezus eraan. “Ja, mijn moeder bidt elke avond”, vertelt ze. Ik kan hen bemoedigen dat Jezus erbij wil zíjn en ís, in de eenzaamheid, het lijden.
Volgende week ga ik weer een uurtje samen met mijn zus.
