In 1982 ben ik naar Nederland gekomen, en ik woon in Rotterdam. Ik verveelde mij thuis en na zes maanden ging ik vrijwilligerswerk zoeken. Ik klopte aan bij Pit010 (een welzijnsorganisatie) om een programma voor ouderen op te pakken, maar moest daarvoor veel lopen en dat was lastig met mijn handicap. Ik ging op zoek naar passend vrijwilligerswerk. Mijn dochter woont in Beverwaard en gaf mij de tip om bij House of Hope te solliciteren. Ik vind het mooi dat de dag hier met gebed begint.
Iedereen is welkom
Ook spreekt de diversiteit en gezelligheid mij aan. Iedereen is welkom, het maakt niet uit wie je bent of hoe je eruitziet. House of Hope is huiselijk ingericht en open voor alle mensen.
Mensen kunnen gewoon op de bank zitten en koffiedrinken. Er wordt veel voor mensen in Rotterdam gedaan. Toen ik was aangenomen, hebben ze mij geleerd hoe ik gastvrouw kan zijn. Ik help op dinsdag bij de vrouwengroep en zorg dan voor koffie en thee. Ook zit ik vaak in de huiskamerinloop. Soms help ik mensen die bij het formulierenteam komen met kleine vragen.
Je wordt gemist als je er niet bent
Ik heb in de tijd dat ik hier ben, veel mensen leren kennen. Je wordt opgenomen in de groep en gemist als je er niet bent. Het komt weleens voor dat ik in de ochtend veel pijn heb, maar het is altijd de moeite waard om hiernaartoe te komen. De laagdrempelige en informele manier van werken vind ik erg fijn. Dat ik wat ouder ben, maakt niet uit; iedereen praat met elkaar.
De liefde die ik hier ontvangen heb, maakt dat ik niet weg wil
House of Hope heeft voor mij persoonlijk veel betekend. De liefde die ik hier ontvangen heb, maakt dat ik niet weg wil. Het voelt erg fijn dat er naar mij om wordt gekeken en dat motiveert me om hier te blijven komen. Bij House of Hope kan ik doen wat ik altijd al wilde, maar wat vanwege mijn handicap niet lukte: mensen helpen.
