Vergeten
Laila was nog maar dertien jaar toen ze trouwde. “Ik kom uit Bulgarije en daar is het heel normaal als je op jonge leeftijd trouwt. Ik ontmoette op school een jongen en de vonk sloeg direct over. We zijn getrouwd en ik ben met hem meegegaan naar Turkije. Op m’n achttiende jaar kreeg ik een baby.” Het geluk wat Laila ervaarde, was daarna helaas over. ‘Mijn ex ging steeds meer met andere vrouwen om op een manier die niet goed is. Ik ben daarom bij hem weggegaan. Mijn dochtertje bleef bij mijn schoonouders en ik ben naar Nederland gegaan. Daar ben ik na een paar jaar weer getrouwd en kreeg ik een zoon.” Ook aan dit geluk kwam een einde. Na een huwelijk van twintig jaar vond Laila haar man met haar vriendin in bed. “Ik ben direct gescheiden.”
Eigenlijk wil ze niet over vroeger vertellen, zegt ze. “Ik ben bij de psycholoog geweest om dit allemaal te verwerken. En ik wil het allemaal vergeten.”
Gezondheidsklachten
Veel liever vertelt ze over het werk dat ze heeft gedaan. Jarenlang heeft ze in de horeca gewerkt, waar ze achter de bar stond en heeft schoongemaakt. Ook heeft ze inpakwerk gedaan. “Ik werkte zeven dagen per week. Na m’n baan overdag ging ik ’s avonds nog een paar uur strijken bij mensen. Ik had het geld nodig om voor m’n kinderen te zorgen. Van mijn ex-mannen kreeg ik niets.”
Door het vele en lange werken heeft Laila allerlei gezondheidsklachten: kapotte zenuwen in haar handen, likdoorns aan haar voeten. Ze is verschillende keren geopereerd en binnenkort volgt weer een operatie. Onlangs vertelde de arts dat het met haar handen niet meer goedkomt, en dat vindt ze heel moeilijk om te accepteren. “Ik kan nog wel wat doen met m’n handen maar niet veel meer.”
Kakkerlakken
Behalve met haar gezondheid tobde Laila ook met haar huis. Er was veel lekkage wat schimmel veroorzaakte en het huis werd ook bewoond door kakkerlakken. Daarnaast was het probleem dat het flatgebouw waar ze woonde geen lift had. “Ik heb een step omdat ik moeilijk kan lopen, en die step moest ik altijd naar boven sjouwen, al die trappen op. Buiten zetten kon niet, omdat dat niet veilig was.” Van een vriend hoorde Laila dat House of Hope kon helpen. “Ze zijn bij mij thuis geweest om de situatie op te nemen, en toen is er een urgentieverklaring aangevraagd. Die heb ik gekregen en nu heb ik sinds vier maanden deze flat met een lift.”
Sparen
Haar huis deelt Laila met papegaai Lilly die ze al achttien jaar heeft en met hondje Tommy. Het zijn haar grote vrienden. Dat het huis nog niet klaar is, deert Laila niet. Ze slaapt in de woonkamer, een deel van de muren moet nog worden behangen en er zijn nog tal van kleine klusjes te doen. “Ik kan niet alles tegelijk doen, en ga sparen voor de dingen die ik nog nodig heb. Het komt vanzelf goed.”
Gezellig
Laila is niet alleen in haar huis bezig; ze gaat ook graag naar House of Hope. “Het is gezellig om daar te zijn. We praten over van alles en we eten met elkaar. Het is ‘samen spelen, samen delen’”, zegt Laila met een glimlach. Ze ziet ernaar uit om vrijwilligerswerk te gaan doen, als de operatie achter de rug is. “En ik wil dan ook cursussen gaan volgen.” Vol trots laat ze een certificaat zien van een computercursus die ze onlangs heeft gevolgd. Het leven lacht Laila weer toe.
