Bij tante wonen
“Zesenzestig jaar geleden ben ik op Curaçao geboren. Ik kom uit een groot gezin, we waren thuis met z’n twaalven. We woonden afwisselend op Curaçao en Bonaire, omdat m’n moeder daarvandaan kwam. We konden goedkoop reizen omdat m’n vader bij de Antilliaanse Luchtvaart Maatschappij werkte.
Toen ik twaalf was, gingen m’n ouders scheiden. Wij, als kinderen, gingen op verschillende plekken wonen. Dat was in die tijd niet raar om te doen. Ik ging bij een tante wonen. Ze had twee jongens en wilde graag een meisje. Ik vond dat helemaal niet leuk, maar nu ik volwassen ben, denk ik dat het een plan van God was. Mijn tante kon goed voor mij zorgen. En gelukkig had ik wel gewoon contact met m’n ouders en broer en zussen.
Toen ik 24 was, ging ik met haar op vakantie naar Nederland. Wat vond ik het hier mooi. Ik genoot van de verschillende jaargetijden die we in Curaçao niet kennen.
Ik leerde hier een man kennen, en dat was de reden dat ik in Nederland bleef en bij m’n tante ging wonen.
Dat contact was echter niet heel langdurend.
Moeilijkste periode in mijn leven
Inmiddels kreeg ik een uitkering en ben ik verhuisd naar Rotterdam. Toen ik 26 jaar was, leerde ik een andere man kennen. Ik werd zwanger en kreeg een lieve dochter. Ze was twee jaar, toen haar vader en ik helaas uit elkaar zijn gegaan. Dat was de moeilijkste periode in m’n leven. Ik had me dat allemaal zo anders voorgesteld…
M’n dochter heb ik alleen opgevoed. Het is bijzonder, maar dat voelde niet zwaar. God heeft me op een bijzondere manier gezegend. Ik kreeg een uitkering en had een woning. Ik had en heb geen reden tot klagen.
Gastouder
Ook al stond ik er alleen voor, of misschien wel juist daarom, ben ik altijd actief geweest. Toen m’n dochter op de basisschool zat, deed ik veel vrijwilligerswerk. Toen ze twaalf jaar was, kreeg ik een Melkert-baan, zoals dat toen heette. Ik werd veiligheidassistent, maar eigenlijk was dat niks voor mij. Ik wilde heel graag iets met kinderen doen, en heb gebeden of God iets op mijn weg wilde plaatsen. Toevallig zag ik een advertentie voor een schoolassistent. Ik heb gesolliciteerd en werd aangenomen. Tien jaar heb ik daar met heel veel plezier gewerkt.
Toen kreeg m’n dochter een baby. Ik wilde heel graag voor m’n kleindochter zorgen, zodat ze niet teveel bij de kinderopvang hoefde te zijn. Het bleek dat je als gastouder thuis kinderen kunt opvangen. Dat zorgde ervoor dat ik gastouder ben geworden. Ik heb voor m’n kleindochter gezorgd, maar ook tal van andere kinderen.
Vorig jaar ben ik gestopt met werken. Het ging echt niet meer. Ik was oververmoeid en had geen energie meer.
Huurachterstand
Als je stopt met werken, gaat je inkomen heel hard achteruit. Ik kon een uitkering aanvragen, maar voordat je die krijgt, duurt dat wel een aantal weken. Ik had niet echt een spaarpotje, en op een gegeven moment kon ik m’n huur niet meer betalen.
Iemand gaf aan mij door dat House of Hope kon helpen. Wat was ik daar blij mee. Ze hebben een fonds aangevraagd waarmee de huurachterstand betaald kon worden en er is huurtoeslag aangevraagd. Wat zo fijn is, als ik vragen heb over bijvoorbeeld brieven voor betalingsregelingen of wat dan ook, kan ik altijd bij House of Hope terecht.
Verbondenheid
Inmiddels ben ik ook vrijwilliger geworden. Ik help mee bij de Antilliaanse vrouwengroep, en sinds kort zit ik ook in de lief-en-leedgroep. We maken met elkaar kaarten voor mensen die wel wat aandacht kunnen gebruiken.
Het heeft mij veel gebracht dat ik bij House of Hope terecht ben gekomen. De mensen zijn aardig en liefdevol, en je merkt aan alles dat ze je graag willen helpen. Het is ook fijn om anderen te ontmoeten. Doordat we regelmatig met elkaar als vrijwilligers eten, geeft dat verbondenheid.
Wat mij ook veel vreugde in het leven geeft, is dat ik God mag kennen. Toen ik zwanger was, ben ik tot geloof gekomen, en kwam ik in een hechte geloofsgemeenschap terecht. In alle situaties van het leven, of het nu verdriet of blijdschap is, kan ik naar God toegaan.”
