“Toen ik in het tweede jaar zat, heb ik een stagiaire geïnterviewd die bij House of Hope werkzaam was. Hij was erg positief. Tano vertelde dat hij zich een volwaardige collega voelde, en vond het mooi dat collega’s echt mensgericht waren. Daarna heb ik een dag meegelopen, en ik heb precies hetzelfde ervaren. Ik vond het ook mooi om een keer bij een christelijke organisatie stage te lopen, omdat ik dat nog niet eerder had gedaan.
Tijd voor mensen nemen
De inwerkperiode was plezierig. Ik kreeg voldoende tijd om me te in te lezen, mee te kijken met collega’s, trainingen te volgen, enzovoorts. Tegelijkertijd werd ik ook al gevraagd om mijn mening over bepaalde casussen te geven, en leerde ik om out-of-the-box te denken.
Na een aantal maanden kreeg ik m’n eigen cliënten. Ik was erg zenuwachtig, want ik wist: nu moet ik het allemaal alleen doen. Het is me 100% meegevallen. Als ik een vraag heb, zijn de collega’s allemaal bereid om mee te denken. Dat voelt heel prettig.
De meeste hulpvragen gaan over huisvesting of praktische en materiële zaken zoals een koelkast. Het beleid bij House of Hope is dat je dan altijd bij iemand op bezoek gaat, zodat je de thuissituatie ziet. Zo ging ik naar een vrouw die een koelkast nodig had. Maar… ze had een heerlijke maaltijd klaargemaakt. Door samen te eten, creëer je een band. Ze vertelde dat ze al heel lang – zeven jaar! – last had van haar buik. Taalproblemen zorgde ervoor dat ze het niet goed kon of durfde te vertellen. Daarna ben ik samen met haar naar het ziekenhuis gegaan, en bleek dat ze een probleem had met haar galblaas.
Dit vind ik zo mooi bij House of Hope: je neemt echt de tijd voor mensen.
Veel verantwoordelijkheid
Wat ik moeilijk vind, zijn vragen over huisvesting. Mensen hebben een (ander) huis nodig, en willen dan bijvoorbeeld een medische urgentie aanvragen. Daar wil ik zeker bij helpen, maar heel vaak wordt die niet toegekend. Dat is zo frustrerend. Dan voel ik me echt machteloos. In zo’n situatie bespreek ik met collega’s of er nog andere ideeën zijn. We kijken altijd of er mogelijkheden zijn dat we toch iemand kunnen helpen. Maar soms kan er echt niets gedaan worden, en moet ik dat ook accepteren en loslaten.
Ik vind het mooi dat ik bij House of Hope veel verantwoordelijkheid krijg, en naast het maatschappelijk spreekuur ook andere activiteiten kan doen. Ik draai bijvoorbeeld mee in de vrouwengroep en geef daar laagdrempelige trainingen, en heb onlangs samen met een collega een Paasactie georganiseerd.
Collega’s zijn geduldiger en warmer
Het werken in een christelijke organisatie bevalt me heel goed. Elke dag hebben we een dagopening en lezen we een stukje uit de Bijbel en wordt er gebeden. We denken met elkaar na wat de richtlijnen zijn om een goed mens en een goede maatschappelijk werker te zijn. Ik merk dat collega’s daardoor geduldiger en warmer zijn. In de dagelijkse praktijk komen de waarden van het christelijk geloof terug.
Eerder heb ik bij een gemeente gewerkt en daar zijn heel veel kaders en richtlijnen. Daar kon ik veel minder empathie tonen naar mensen toe en dat vond ik echt lastig. Ik moest heel streng zijn, terwijl ik dat niet wilde. Hier kan ik als professional een warme en behulpzame houding aannemen.
Volgend jaar ga ik afstuderen. Ik kan hier dan twee dagen blijven werken en ik hier ook m’n afstudeeronderzoek doen. Ik ben heel blij dat ik me nog een jaar lang bij House of Hope kan blijven ontwikkelen.
Foto: Samra (niet in beeld) in gesprek met een wijkbewoner.
