Dochter mishandelt moeder
De eerste keer dat Farah een gesprek heeft met een van onze maatschappelijk werkers, is direct al een heel intens gesprek. Farah ervaart dat er voldoende tijd is om te luisteren. En juist dat heeft ze nodig om haar verhaal te doen. Ze vertelt over haar ex-mannen die haar het leven moeilijk maakte, die haar mishandelde en bedreigde. Ze verhaalt over het leven als alleenstaande moeder met vier thuiswonende kinderen. Over haar bijna volwassen dochter die haar onder druk zet om mooie dingen te kopen en te betalen, en haar als moeder slaat om haar zin te krijgen. Ze vertelt dat ze geen melding durft te doen van deze mishandeling, want stel dat haar kinderen dan uit huis worden geplaatst… Ze is heel blij dat de relatie met haar andere kinderen goed is. Het gesprek duurt lang en er vloeien heel wat tranen.
Zeven jaar buikpijn
De keer daarop gaat onze maatschappelijk werker op bezoek bij Farah thuis. Ze heeft gevraagd om een nieuwe koelkast en, zoals gebruikelijk, gaan we dan altijd bij iemand langs om te situatie op te nemen. Farah heeft heerlijk gekookt en dat voelt als een heel warm welkom. En zo samen zittend op de bank vertelt Farah nog veel meer wat ze op haar hart heeft. Ze heeft al jaren buikpijn, maar durft niet naar de huisarts te gaan. Ze kent de taal niet goed en ze is bang dat ze de dokter niet begrijpt. Ook wordt ze nerveus van alle administratie die ze moet doen. Ze heeft nog nooit iets met al die formulieren gedaan, omdat haar ex-man dat altijd deed.
Ei kwijt
En nu? We zijn heel wat bezoeken verder. Farah heeft een nieuwe koelkast, na een gezamenlijk bezoek aan de huisarts is Farah geopereerd aan haar buik, de administratie is op orde en nu is ze vrijwilliger.
Regelmatig heeft ze een gesprek met de maatschappelijk werker. Daar kan ze haar ei kwijt. “Je geeft me echt de energie om weer verder te kunnen”, zegt Farah.
De personen op de foto hebben geen relatie tot het verhaal.
