“Het is 9 uur als ik aankom bij House of Hope aan de Bas Jungeriusstraat. In de gezellige huiskamer komen langzamerhand meer mensen binnenlopen. Elsbeth gaat me deze dag wegwijs maken. Ik ga namelijk een dag stagelopen.
Vijf jaar zonder plafonnieres
De dag begint met een dagopening. Er wordt een verhaal verteld, gebeden en we luisteren naar een lied. Daarna bespreken we de planning. We gaan in tweetallen eenzame ouderen bezoeken. We nemen een tas vol met eten mee voor een gezellige brunch.
Ik ga mee met Elsbeth en Martin. We lopen naar een appartement in de buurt, naar de kamer van meneer Klaas. Als we aanbellen komt hij net uit bed. Hij heeft een andere tijd doorgekregen dat wij op bezoek zouden komen. Daarom gaan we eerst naar meneer Prins. Ik merk dat hij het gezellig vindt dat we er zijn. Hij is erg blij met de dikke wintersokken die hij als cadeau krijgt.
Tijdens ons bezoek komen we erachter dat meneer Prins al vijf jaar zonder plafonnieres zit. Zijn enige verlichting is een lamp bij z’n bed en een oude staande lamp bij de tv. Elsbeth geeft aan dat we iemand gaan regelen die goede lampen kan monteren. Ook heeft meneer Prins heel veel moeite met zijn smartphone. “Ik snap helemaal niets van dat ding en vind het veel te ingewikkeld”, zegt hij. Hij vond zo’n eenvoudige Nokia veel fijner en daar gaat House of Hope in meedenken.
We nemen afscheid van meneer Prins, om terug te keren naar meneer Klaas om te brunchen.
Erg rommelig
Meneer Klaas heeft weinig mensen die bij hem op bezoek komen. Het valt me op dat de afwas er nog staat en de kamer erg rommelig is. Op de bank en op de grond liggen overal spullen. We schuiven alles een beetje aan de kant, zodat we kunnen zitten. Terwijl hij onafgebroken in een glas water met opgeloste paracetamol roert, maken wij de tafel klaar voor de brunch. Meneer Klaas geniet zichtbaar van het samen eten.
Het maakte me verdrietig dat hij negatief is in zijn denken over Nederland, over de artsen etc. en weinig positieve ervaringen heeft. Af en toe komt er een glimlach op zijn gezicht en laat hij iets merken dat hij blij is dat we er zijn.
Speelcafé
In de middag ga ik helpen bij het speelcafé. Dit wordt geleid door een vaste werker, stagiaires en vrijwilligers. Rond half 4 komen de kinderen één voor één binnen. Eerst gaan we knutselen, daarna gaan we met de kinderen in groepjes langs de deuren om ouderen een cadeautje te brengen. De ouderen vinden het erg leuk om iets te krijgen.
Ik vond het een bijzondere en mooie dag. Het heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik vind het initiatief van House of Hope erg gaaf. De vrijwilligers zijn vriendelijk en behulpzaam. Ik heb geleerd dat door kleine dingen te doen, je mensen al kunt helpen.
Channa
