Verhalen

Werken doet ze heel graag, maar tot haar grote verdriet kan ze het niet meer en is ze afgekeurd. Laila is 50 jaar en woont sinds vier maanden in een huis zónder kakkerlakken en lekkage. Binnenkort moet ze een operatie ondergaan en daarna wil ze dolgraag vrijwilliger worden.

Buurvrouw Bep is in de 90. Ze woont sinds kort aan de Molièreweg in Rotterdam-Lombardijen, een paar deuren bij ons vandaan. Sinds 1965 woont ze in deze wijk. Ze heeft de flats zien verrijzen, de bomen zien groeien, de kinderen zien opgroeien – en weer vertrekken.

Nadat haar man Frits in de zomer van 2024 overleed, belde Sonia twee mensen: de broer van Frits, en Elsbeth van House of Hope. “Mijn eigen familie woont in de Dominicaanse Republiek. House of Hope is mijn familie hier in Nederland.”

Ze is in de twintig en haar leven kan ze in een paar woorden samenvatten: verhuisd van het ene huis naar de andere vrouwenopvang, diepe angsten en grote onzekerheden.

Ze is geboren in Irak en vluchtte uit het land omdat ze niets mocht, alles verboden was en volgens haar familie ook niets kón. Het drukte een stempel op haar leven.

Met veel bezieling zetten Cor en Elsbeth Hubach zich dagelijks in voor bewoners van achterstandswijken in Rotterdam. Dit doen zij vanuit House of Hope, een diaconale stichting die 20 jaar geleden het levenslicht zag.

Hoe kon het zover uit de hand lopen? Die vraag stelt Gülay (30) zich regelmatig. Als tienermoeder raakte ze langzaam maar zeker in een isolement, waar ze maar moeilijk uit ontsnapte.

20 augustus rijdt een volle bus het plaatsje Norg in Drenthe binnen, met een heel mooi gezelschap. We sluiten de zomervakantie af met gezinnen die bij House of Hope Beverwaard bekend zijn en die niet op vakantie konden. De gezinsvakantie van House of Hope is begonnen. All inclusive Binnen no time zitten de kinderen op

Wie House of Hope Katendrecht bezoekt, kent haar zeker: Marry. Al zes jaar is ze de vaste telefoniste van deze locatie. Wat niet iedereen weet, is dat ze zelf ook ooit bij House of Hope aanklopte voor hulp: “Mijn bankrekening was helemaal leeg en ik moest nog zes weken wachten op mijn uitkering. Ik was ten einde raad.”

Leo wandelt over het algemeen vrolijk door het leven, maar toen dat door het verlies van een dak boven zijn hoofd even niet meer ging, liep House Of Hope met hem mee.